اثرات نیتروژن و کود‏های سولفور‏دار بر عملکرد روغن گلرنگ، آفتابگردان و کتان به منظور تولید بیودیزل

به منظور بررسی اثر مقادیر متفاوت کود نیتروژن و کودهای سولفات‏پتاسیم، سولفات‏منیزیم و سولفات‏روی بر بیودیزل تولیدی از روغن سه گیاه آفتابگردان، گلرنگ و کتان پژوهشی مزرعه‏ای در سال 1389 در مزرعه پژوهشی دانشگاه شهرکرد به اجرا در آمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏های کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه گیاه آفتابگردان، گلرنگ و کتان و تیمارهای کودی شامل نیتروژن در سه سطح 150، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار و کودهای سولفات‏پتاسیم، سولفات‏منیزیم، سولفات‏روی و تیمار شاهد به ترتیب به میزان 150، 100، 50 و صفر کیلوگرم در هکتار بودند. در این پژوهش با ایجاد شرایط تغذیه‏ای در مراحل رشدی گیاهان، صفات شاخص سطح برگ، سرعت رشد گیاه، عملکرد و اجزا عملکرد و همچنین صفات بیودیزل شامل: چگالی، ضریب یدی، عدد صابونی، ارزش حرارتی، نقطه اشتعال، عدد ستان، ویسکوزیته سینماتیک، مقدار گوگرد، مقدار خاکستر، نقطه ابری شدن و نقطه ریزش در سه گیاه مطالعه و مقایسه شدند. نتایج پژوهش نشان داد که کلیه صفات گیاهی و زراعی و نیز ویژگی‏های بیودیزل تولیدی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی تفاوت معناداری را داشته، ضمن آن‏که کیفیت بیودیزل تولیدی حاصل از سه گیاه تحت تیمارهای مختلف کودی متفاوت بود. نتایج نشان داد که تیمار 300 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و سولفات‏پتاسیم اثر بیشتری بر صفات فیزیولوژیکی و بیودیزل تولیدی در هر سه گیاه زراعی داشته‏اند. هر سه گیاه در مقایسه با یکدیگر تحت تیمارهای کودی و شرایط تغذیه‏ای واکنش متفاوتی داشته و در برخی صفات نسبت به یک‏دیگر برتری نشان دادند. نتایج نشان داد که کودهای سولفات‏دار بیشترین اثر را بر کیفیت بیودیزل تولیدی داشته‏اند.